هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی و نگرش به فرزندآوری با نقش واسطه‌ای حمایت اجتماعی ادراک‌شده در زنان متأهل شهر گرگان بود. روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی و معادلات ساختاری و ازنظر هدف کاربردی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زنان متأهل 20 الی 40 سال شهر گرگان بود. حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان به تعداد 369 نفر محاسبه گردید. در انتخاب نمونه‌ها از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای استفاده شد. جهت جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه شخصیت نئو مکر کری و کاستا (1989)، مقیاس نگرش به باروری و فرزندآوری باعزت و همکاران (1394) و پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک‌شده زیمن و همکاران (1988) بکار گرفته شدند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS و Amos مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. روش‌های آماری فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد برای توصیف داده‌ها و ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری برای بررسی فرضیه‌های تحقیق بکار گرفته شدند. نتایج ضریب همبستگی نشان داد که نگرش به فرزندآوری با ویژگی‌های شخصیتی و حمایت اجتماعی ادراک‌شده رابطه معناداری دارد. همچنین، بین ویژگی‌های شخصیتی و حمایت اجتماعی ادراک‌شده رابطه معناداری وجود داشته است. درنهایت، نتایج معادلات ساختاری نشان داد که از مدل اولیه پژوهش فقط ویژگی شخصیتی روان رنجوری به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم به‌واسطه حمایت اجتماعی ادراک‌شده بر نگرش به فرزندآوری تأثیر معناداری داشته است.

نگرش به فرزندآوری ویژگی‌های شخصیتی حمایت اجتماعی ادراک‌شده زنان