پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش‌بینی احساس تنهایی بر اساس ذهن آگاهی، خودشناسی انسجامی و شفقت به خود در نوجوانان انجام شد. روش پژوهش، توصیفی و از منظر هدف، کاربردی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم شهر شیراز در نیمسال دوم سال تحصیلی 1402-1403 بود. 384 نفر با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه احساس تنهایی كالیفرنیا (1987)، پرسشنامه پنج‌وجهی ذهن آگاهی بائر و همکاران (2006)، مقیاس خودشناسی انسجامی قربانی و همکاران (2008) و پرسشنامه شفقت به خود ریس و همکاران (2011) پاسخ دادند. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS.-20 و با آزمون رگرسیون تحلیل شد. نتایج نشان داد که ذهن آگاهی، خودشناسی انسجامی و شفقت به خود در کل 36 درصد از واریانس نمرات احساس تنهایی را تبیین می‌کند. همچنین ابعاد مشاهده، عمل به آگاهی، عدم قضاوت، واکنش، خودشناسی تأملی، خودشناسی انسجامی و شفقت به خود به‌صورت منفی و معنادار قادر به پیش‌بینی احساس تنهایی می‌باشند. بنابراین می‌توان با مدنظر قراردادن سازه‌های ذهن آگاهی، خودشناسی انسجامی و شفقت به خود، احساس تنهایی نوجوانان را مورد ارزیابی قرارداد.

نوجوانان احساس تنهایی ذهن‌آگاهی خودشناسی انسجامی شفقت به‌خود