پژوهش حاضر به‌منظور تعیین اثربخشی آموزش تاب‌آوری به مادران، بر سازگاری اجتماعی کودکان پیش‌دبستانی (4-6 سال) در شهرستان کاشان انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون می‌باشد. جامعه پژوهش مادران کودکان پیش از دبستان (4-6 سال) با دامنة سني (20-40 سال) بودند. نمونه‌گیری به‌صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به‌طور تصـادفي در دو گروه 20 نفره آزمایش و کنترل جايگزين شدند. آزمودنی‌های هر گروه به کلیه گويه هاي پرسشنامه‌های، تاب‌آوری کانر- دیویدسون (2003) و سازگاری کودکان اصغر دخانچی (1377)، در دو مرحله قبل از مداخله و پس از مداخله پاسخ دادند. پس از اجراي هفت جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت آموزش تاب‌آوری، جهت تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار spss نسخه 24 استفاده شد و نرمالیتی متغیرها با استفاده از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف و شاپیرو- ویلک بررسی و مبتنی بر آن تحلیل‌های پارامتریک و ناپارمتریک انجام شد. مهم‌ترین نتایج این پژوهش حاكي از افزايش معنادار تاب‌آوری و سازگاری اجتماعی آزمودني‌ها در اثر آموزش تاب‌آوری به مادران بود. با توجه به یافته‌های فوق می‌توان گفت که آموزش تاب‌آوری به مادران منجر به افزایش تاب‌آوری خود و سازگاری اجتماعی فرزندان می‌شود.

تاب‌آوری سازگاری اجتماعی کودکان پیش‌دبستانی.