دوره 5، شماره 15، 1401، صفحات 58 - 67

نویسندگان : الهه ضرابی مقدم* ¹

چکیده :
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تأثیر بازی‌درمانی در بهبود رابطۀ مادر و کودک می‌باشد. این پژوهش یک کار آزمایی بالینی کنترل‌شده بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کليه کودکان پیش‌دبستانی شهر نیشابور در سال تحصیلی 99-1400 بود. برای گزینش نمونه تحقیق ابتدا از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای تعداد 40 نفر به‌عنوان نمونه در دسترس قرار گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها در اين پژوهش شامل پرسشنامه بود که تأثیر بازی را در بهبود رابطه می‌سنجند. در ادامه از هر دو گروه آزمایش و کنترل، پیش‌آزمون و پس‌آزمون به عمل آمد. سپس گروه آزمایش در معرض بازی با مادر قرار گرفت و گروه کنترل به روش معمول، آموزش را ادامه دادند. در پایان از تمامی دو گروه پس‌آزمون گرفته شد و نتایج با استفاده از روش کوواریانس تحلیل گردید. طبق نتایج؛ تأثیر بازی‌درمانی بر رابطه مادر و کودک و خرده مقیاس آن به جزء حمایت معنادار می‌باشد. به‌طورکلی یافته‌های فوق حاکی از تأثیر مثبت بازی‌درمانی بر رابطه مادر و کودک و پذیرش، سهل گیری و طرد در رابطه مادر و کودک است. بااین‌حال یافته تأثیر بازی‌درمانی بر بعد حمایت گری تائید نشد. طرد کودک باعث از بین رفتن رضایت خاطر کودک شده و باعث ایجاد اضطراب در کودک می‌گردد. والدین باید توجه داشته باشند که به‌هیچ‌وجه نباید میان کودکان خود تبعیض قائل شوند و آن‌ها را باهم مقایسه کنند، بلکه لازم است هرکدام را برای استعدادها و خصوصیاتی که دارند، مورد تشویق قرار بدهند و به این وسیله برای رشد و پیشرفت قوای مثبت آن‌ها تلاش کنند. والدین باید به کودک یاد دهند که به‌طور مستقل فکر کند و با مشورت والدین تصمیم‌گیری کند تا در بزرگ‌سالی با بحران‌های زندگی به‌خوبی برخورد کند.

کلمات کلیدی :
بازی درمانی بهبود رابطه، مادر، کودک