دوره 3، شماره 5، 1399، صفحات 1 - 14

نویسندگان : زهرا کرباسیان ¹ ، دکتر ناصرالدین کاظمی حقیقی* ²

چکیده :
پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه هوش تحليلي و بيتابي رواني با رضايت شغلي انجام‌شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری شامل تمامی کارمندان زن و مرد شهرداری مناطق19 و20 گانه شهر تهران بود که از میان آن‌ها یک نمونه 105 نفری (60 مرد و 45 زن) به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس، با اجرای پرسشنامه فهرست بيتابي رواني، فهرست رضايت شغلي و آزمون هوش تحلیلی، بر روی کارکنان به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه‌ها بر روی آن‌ها اجرا شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره انجام گرفت. نتایج نشان داد که گرچه متغیّرهای هوش تحلیلی و بيتابي‌ روانی درمجموع، حدود 12 درصد از تغییرات رضایت شغلی کارکنان را تبیین می‌کنند، امّا رضایت شغلی، مستقل از هوش تحلیلی است و صرفاً به‌طور معکوس بر اساس بيتابي روانی پیش‌بینی می‌شود. بيتابي روانی، به‌تنهایی حدود هشت‌درصد تغییرات رضایت‌شغلی را تبیین می‌کند. افزون بر آن، هوش تحلیلی نیز مستقل از بيتابي روانی است. استنتاج می‌شود، رضایت شغلی زنان و مردان شاغل بستگی به بیتابی روانی آن‌ها دارد؛ امّا میزان هوش تحلیلی ایشان، قادر به پیش‌بینی رضایت شغلی در آن‌ها نیست.

کلمات کلیدی :
هوش تحلیلی، بی¬تابی روانی، رضایت شغلی