دوره 5، شماره 16، 1401، صفحات 46 - 62

نویسندگان : لعیا جعفری ¹ ، فاطمه خرمیان* ²

چکیده :
هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی گر همسازی با هدف در رابطه بین خودتنظیمی و بهزیستی روان‌شناختی در بین دانشجویان بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال در سال تحصيلي 1389-1399 بودند. تعداد افراد نمونه 508 نفر که با روش نمونه گيری غیر تصادفی در دسترس انتخاب شدند. بدین‌صورت که پرسشنامه ها به‌صورت آنلاين تهيه شد و در گروه های مجازی دانشجويان دانشگاه توزيع شد. ابزار پژوهش شامل مقياس همسازی با هدف ورسک و همکاران (2003)، پرسشنامه خودتنظيمي بوفارد و همکاران (1995) و مقیاس بهزیستی روان‌شناختی ریف (1995) بودند. بین مؤلفه‌های خودتنظیمی و بهزیستی روان‌شناختی و همسازی با هدف رابطه مثبت معنادار است و نتایج هر دو عامل همسازی با هدف به‌صورت مثبت و معنادار رابطه بین خودتنظیمی و بهزیستی روان‌شناختی را میانجی گری می‌کند. افراد با توانایی خودتنظیمی بالا به‌صورت هدفمندتر عمل می‌کنند، اهداف غیرقابل دستیابی خود را رها می‌کنند و اهدافی جایگزین برای خود تعیین می‌کنند. این توانایی رها کردن اهداف غیرقابل دستیابی به فرد کمک می کند تا از اضطراب و حالت درماندگی نرسیدن به اهداف خود رها شوند که این خود به بهزیستی روان‌شناختی بالاتر می انجامد. نتایج به‌دست‌آمده می‌تواند زمینه‌ای برای تدوین دوره‌های کاربردی و آموزشی در راستای ارتقا بهزیستی روان‌شناختی باشد.

کلمات کلیدی :
همسازی با هدف، خودتنظیمی شناختی، خودتنظیمی فراشناختی، بهزیستی روانشناختی