دوره 5، شماره 15، 1401، صفحات 113 - 125

نویسندگان : نیلوفر ابراهیمی* ¹ ، دکتر امین برازنده ² ، دکتر لطیفه سادات مدنیان ³

چکیده :
هدف پژوهش حاضر به پیش‌بینی شفقت به خود براساس فرسودگی زناشویی، طلاق عاطفی و درماندگی آموخته‌شده در بین زنان متأهل شاغل در شهرداری اصفهان بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه زنان متأهل شاغل در شهرداری اصفهان بود. حجم نمونه محاسبه‌شده 216 نفر زنان متأهل شاغل که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری پرسشنامه 26 سؤالی شفقت به خود ریس و همکاران (۲۰11)، پرسشنامه 21 سؤالی فرسودگی زناشویی پاینز (1966)، پرسشنامه 28 سؤالی طلاق عاطفی صفاري نيا، ادب دوست و تقي زاده (1390) و پرسشنامه 24 سؤالی درماندگی آموخته‌شده سورنتی، فیلیپلو، کاستا و بازای (2014) بود. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌‌ها از روش‌های آماری رگرسیون گام‌به‌گام و همزمان و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد، فرسودگی زناشویی، طلاق عاطفی و درماندگی آموخته‌شده توان پیش‌بینی شفقت به خود را دارد و درصورتی‌که زنان متأهل شاغل از فرسودگی زناشویی، طلاق عاطفی و درماندگی آموخته‌شده کمتری برخوردار باشند، مي‌توان پیش‌بینی کرد که شفقت به خود آن‌ها نیز بیشتر شود.

کلمات کلیدی :
شفقت به خود، فرسودگی زناشویی، طلاق عاطفی، درماندگی آموخته شده