دوره 6، شماره 20، 1402، صفحات 1 - 16

نویسندگان : دکتر نرگس پورطالب ¹ ، آیدا محمدپور* ²

چکیده :
اختلال یادگیری کودکان تأثیر منفی بر روی خانواده به‌خصوص مادران به‌جا می‌گذارد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش گروهی پذیرش و تعهد بر اضطراب، امیدواری و خوش‌بینی مادران دارای کودکان با اختلال یادگیری ویژه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر مادران دارای کودکان با اختلال یادگیری ویژه در سال 1401 بودند. از میان جامعه 30 نفر از مادران، با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه (15 نفر گروه کنترل، 15 نفر گروه آزمایش) قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌های پژوهش، پرسش‌نامه امیدواری «اسنایدر» و همکاران (1991)، پرسش‌نامه اضطراب «اسپیلبرگر» (1970) و پرسش‌نامه خوش‌بینی «شییر و کارور» (1985) به‌صورت پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. برای گروه آزمایش از پروتکل آموزش گروهی پذیرش و تعهد (دوستی و همکاران،1397، امین زاده، 1398)، در شش جلسه 45 دقیقه‌ای استفاده شد. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و جامعه آن تمام مادران دارای کودکان با اختلال یادگیری ویژه شهر تبریز بود. نتایج نشان داد که آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش اضطراب و افزایش خوش‌بینی و امیدواری مادران تأثیر معناداری را دارد. براساس یافته‌های به‌دست‌آمده می‌توان گفت: وجود کودک با اختلال یادگیری ویژه، محیط خانواده بخصوص مادران را تحت تأثیر قرار می‌دهد. ازآنجایی‌که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، منجر به انعطاف‌پذیری روان‌شناختی فرد می‌شود؛ بنابراین می‌توان از آن به‌عنوان روش مداخله‌ای مؤثر برای افزایش امیدواری و خوش‌بینی و کاهش اضطراب در مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال یادگیری ویژه استفاده کرد.

کلمات کلیدی :
آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد، اختلال یادگیری ویژه، امیدواری، اضطراب، خوش بینی.