شیوع‌شناسی خودکشی: بررسی بحران اجتماعی علل اقدام و تهدید به خودکشی شهروندان تهرانی
دوره 7، شماره 23، 1403، صفحات 14 - 27
نویسندگان : دکتر اسماعیل صدری دمیرچی 1 ، اسلام علی خدابنده لو* 2 ، دکتر افراسیاب خیردست 3 ، زهرا محمدی جاهدی 4
1 استاد گروه مشاوره، دانشکدۀ علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
2 دانشجوی دکترای محیط‌زیست، گروه منابع طبیعی و محیط‌زیست، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی،کمک فرمانده شاغل در سازمان آتش نشانی تهران، تهران، ایران
3 دکتری مديريت محیط‌زيست، گروه محیط‌زیست، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامي، فرمانده سازمان آتش‌نشانی تهران، تهران،ايران
4 کارشناس ارشد علم‌سنجی، گروه مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده :
هدف پژوهش حاضر بررسی بحران خودکشی و بررسی علل اقدام و تهدید به خودکشی در بین شهروندان تهرانی است. روش پژوهش از نوع توصیفی مبتنی بر بررسی سامانه‌ی عملیات سازمان آتش‌نشانی تهران است. جامعه آماری با استفاده از گزارشات سامانه‌ی اطلاعات و عملیات سازمان آتش‌نشانی تهران از بین شهروندان تهرانی که در نیمه اول سال 1399 اقدام یا تهدید به خودکشی کرده بودند، برای نمونه انتخاب‌شده است. برای تحلیل داده‌ها و توزیع و پراکندگی حوادث از نرم‌افزار SPSS-22 و Arc Map10 استفاده‌شده است. یافته‌ها نشان داد که از بین 329 مورد تهدید و اقدام به خودکشی، سهم مردان 10% از زنان بیشتر بوده است. بر طبق یافته‌ها، اختلافات خانوادگی، مهم‌ترین عامل اقدام به خودکشی است. بالاترین میزان نرخ خودکشی مربوط به منطقه 5 شهرداری تهران با 15% مورد و پایین‌ترین نرخ خودکشی به مناطق 9، 10، 17، 19 و 21 هرکدام با 1% کمترین بوده است. در حادثه‌ی تهدید به خودکشی مجموعاً 347 مورد، منطقه 4 شهرداری تهران با (13%) تهدید، بیشترین و منطقه 9، 17 و 21 با (1%)، کمترین تهدید را به خود اختصاص داده‌اند. نتایج پژوهش نشان داد تفاوت آماری خودکشی مردان وزنان زیاد است و نمودار میزان خودکشی موفق و خودکشی ناموفق در بین دو جنس همواره نامتقارن است. همچنین نتایج کلی پژوهش نشان داد که مناطق 4 و 5 بیشترین اقدام و تهدید به خودکشی را در بین مناطق 22 گانه‌ی شهر تهران داشتند.
هدف پژوهش حاضر بررسی بحران خودکشی و بررسی علل اقدام و تهدید به خودکشی در بین شهروندان تهرانی است. روش پژوهش از نوع توصیفی مبتنی بر بررسی سامانه‌ی عملیات سازمان آتش‌نشانی تهران است. جامعه آماری با استفاده از گزارشات سامانه‌ی اطلاعات و عملیات سازمان آتش‌نشانی تهران از بین شهروندان تهرانی که در نیمه اول سال 1399 اقدام یا تهدید به خودکشی کرده بودند، برای نمونه انتخاب‌شده است. برای تحلیل داده‌ها و توزیع و پراکندگی حوادث از نرم‌افزار SPSS-22 و Arc Map10 استفاده‌شده است. یافته‌ها نشان داد که از بین 329 مورد تهدید و اقدام به خودکشی، سهم مردان 10% از زنان بیشتر بوده است. بر طبق یافته‌ها، اختلافات خانوادگی، مهم‌ترین عامل اقدام به خودکشی است. بالاترین میزان نرخ خودکشی مربوط به منطقه 5 شهرداری تهران با 15% مورد و پایین‌ترین نرخ خودکشی به مناطق 9، 10، 17، 19 و 21 هرکدام با 1% کمترین بوده است. در حادثه‌ی تهدید به خودکشی مجموعاً 347 مورد، منطقه 4 شهرداری تهران با (13%) تهدید، بیشترین و منطقه 9، 17 و 21 با (1%)، کمترین تهدید را به خود اختصاص داده‌اند. نتایج پژوهش نشان داد تفاوت آماری خودکشی مردان وزنان زیاد است و نمودار میزان خودکشی موفق و خودکشی ناموفق در بین دو جنس همواره نامتقارن است. همچنین نتایج کلی پژوهش نشان داد که مناطق 4 و 5 بیشترین اقدام و تهدید به خودکشی را در بین مناطق 22 گانه‌ی شهر تهران داشتند.
کلمات کلیدی :
بحران اجتماعی، علل خودکشی، اقدام به خودکشی، شیوع شناسی، شهروندان تهرانی
بحران اجتماعی، علل خودکشی، اقدام به خودکشی، شیوع شناسی، شهروندان تهرانی