دوره 5، شماره 13، 1401، صفحات 90 - 100

نویسندگان : مريم فتح الهي ¹ ، دکتر مختار عارفي* ²

چکیده :
هدف از اين پژوهش، بررسي اثربخشی آموزش مهارت ارتباط مؤثر بین فردی بر بی‌میلی زناشویی زنان دارای همسر ناسازگار در سال 1400-1399 بود. طرح پژوهش، نيمه آزمايشي از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. حجم نمونه 40 نفر بود كه از جامعه مذكور، به روش تصادفي ساده انتخاب شدند.20 نفر به گروه آزمايش و 20 نفر به گروه كنترل تخصيص يافتند. گروه آزمايش در طول هشت جلسه، هر جلسه به مدت 90 دقيقه آموزش مهارت ارتباط مؤثر بین فردی دريافت كردند. براي تحليل داده‌ها از تحليل کوواریانس چندمتغیره و يك متغيره استفاده شد. یافته‌ها نشان داد كه بين گروه‌های آزمايش و كنترل ازلحاظ پس‌آزمون ابعاد بی‌میلی زناشویی با كنترل پیش‌آزمون تفاوت معناداري وجود دارد. آموزش مهارت ارتباط مؤثر بین فردی (با کنترل اثر پیش‌آزمون به‌عنوان عامل همپراش روی پس‌آزمون) برافزایش هر یک از ابعاد بی‌میلی زناشویی شامل از پا افتادگی جسمی (0/001=F، 13/43=P و 0/621=Eta)، از پا افتادگی عاطفی (0/012=F، 21/54=P و 0/572=Eta) و از پا افتادگی روانی (0/02=F، 15/86=P و 0/645=Eta) در مرحله پس‌آزمون تأثیر معناداری داشته است. مهم ترین نتایج این پژوهش، مؤثر بودن آموزش مهارت ارتباط مؤثر بین فردی بر بی‌میلی زناشویی زنان دارای همسر ناسازگار می باشد. ازاین‌رو به مشاوران خانواده و روان شناسان توصيه می‌شود گام‌های مؤثری در جهت حفظ و ارتقاء كيفيت زندگي زناشويي زنان بردارند.

کلمات کلیدی :
آموزش مهارت ارتباط موثر بین فردی، بی میلی زناشویی، زنان دارای همسر ناسازگار