سازگاری اجتماعی در نوجوانان به‌عنوان عاملی کلیدی و مؤثر در سلامت روان، در سال‌های اخیر موردتوجه بسیاری از کارشناسان قرارگرفته است. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر پیش‌بینی سازگاری اجتماعی بر اساس بهزیستی روان‌شناختی و کفایت اجتماعی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر مهاباد در سال 1400-1399 بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس و جدول کرجسی و مورگان 300 نفر به‌عنوان نمونه مورد ارزیابی قرار گرفتند و به علت شرایط ویژه جامعه آماری در زمان کرونا و محدودیت‌های اعمال‌شده، پرسشنامه‌ها از طریق هماهنگی با مدارس به‌صورت آنلاین از طریق شبکه‌های اجتماعی (واتساپ و تلگرام) توزیع شد. برای سنجش متغیرهای موردمطالعه از پرسشنامه‌های سازگاری اجتماعی بل (1961)، بهزیستی روان‌شناختی ریف (1995) و کفایت اجتماعی فلنر و همکاران (1990) استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌های پژوهش با استفاده از روش‌های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام و با نرم‌افزار SPSS نسخه ۲3 صورت گرفت و سطح معناداری آزمون‌ها 0/05 در نظر گرفته شد. یافته‌ها نشان داد که همبستگی مثبت معنی‌داری بین بهزیستی روان‌شناختی و کفایت اجتماعی با سازگاری اجتماعی وجود داشت. 22/7 درصد از واریانس سازگاری اجتماعی توسط بهزیستی روان‌شناختی و درمجموع 31/4 درصد از واریانس سازگاری اجتماعی توسط بهزیستی روان‌شناختی و کفایت اجتماعی تبیین شد. بر اساس یافته‌های این پژوهش بهزیستی روان‌شناختی و کفایت اجتماعی می‌توانند پیش‌بین مناسبی برای سازگاری اجتماعی نوجوانان دختر باشد.

سازگاری اجتماعی بهزیستی روانشناختی کفایت اجتماعی نوجوانان دختر