دوره و شماره : آماده انتشار

نویسندگان : خاطره شهسواری* ¹ ، فرزانه پورپاشا ²

چکیده :
هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر خودنظارتی و خودکارآمدی بر بهزیستی معلمان دوره ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان میاندوآب بود. پژوهش حاضر بر مبنای هدف از نوع پژوهش‌های کاربردی محسوب می‌گردد و به لحاظ گردآوری داده‌ها به شیوه میدانی انجام گرفته است و روش پژوهش از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی معلمان مشغول به تدریس دوره ابتدایی در آموزش و پرورش شهرستان میاندوآب در سال تحصیلی 1401-1402 می‌باشند. که به شیوه نمونه گیری در دسترس و با استفاده از قاعده کلاین 230 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارگردآوری داده‌ها سه پرسشنامه استاندارد خود نظارتی اشنایدر و گانجستاد(1986)، خودکارآمدی تچانن موران و هوی (2001) و پرسشنامه بهزیستی معلمان وارر (1990) بود. پایایی پرسشنامه‌ها بر اساس ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید واقع گردید و روایی آنها نیز توسط متخصصان تایید گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها و پس از مشخص شدن نوع توزیع داده‌ها از مدل معادلات ساختاری با نرم افزار PLS در سطح خطای 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد ضریب تاثیر خودنظارتی بر ابعاد بهزیستی(افسردگی و اضطراب) معلمان دوره ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان معنی‌دار است، همچنین ضریب تاثیر خودکارآمدی بر ابعاد بهزیستی (اشتیاق ، افسردگی و قناعت) معلمان دوره ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان میاندوآب معنی‌دار است. لازم به ذکر است تاثیر خودکارآمدی بر افسردگی منفی بوده است و خودکارآمدی بر اضطراب تاثیری نداشته است.

کلمات کلیدی :
خودنظارتی، خودکارآمدی، بهزیستی معلمان