دوره 6، شماره 19، 1402، صفحات 114 - 129

نویسندگان : شهرام منت علی* ¹ ، دکتر عبدالله معتمدی ² ، دکتر مهدی خانجانی ³

چکیده :
پدیده اهمال‌کاری کمابیش در اقشار مختلف جامعه دیده می‌شود و شناسایی عوامل مرتبط با آن می‌تواند در ارائه راهکارهایی جهت بهبود کارایی افراد مفید باشد، به همین منظور در پژوهش حاضر به بررسی رابطه روند زندگی، اعتمادبه‌نفس و انزوای اجتماعی با اهمال‌کاری پرداخته می‌شود. این پژوهش، آمیخته‌ای از روش کیفی (مصاحبه و ترسیم گراف زندگی) و کمی (همبستگی؛ مدل یابی ساختاری)، جامعه آماری شامل تمامی ساکنین 20 سال به بالای شهر تهران و با روش نمونه‌گیری تصادفي طبقه‌ای، 688 نفر شامل 354 زن و 334 مرد در آن شرکت نمودند. به‌منظور بررسی روند زندگی از مصاحبه و تکنیک ترسیم گراف زندگی و جهت تحلیل داده‌های حاصل از این تکنیک از شاخص‌های خط زندگی (R2)، گذار (β) و میانگین تعابیر استفاده شد و داده‌های مربوط به سایر متغیرها از طریق پرسشنامه جمع‌آوری شد. مدل ساختاری ارائه‌شده از برازش مطلوب برخوردار بود به‌طوری‌که شاخص خط زندگی اثر کل 0/32-، شاخص گذار 0/28-، شاخص میانگین تعابیر 0/43-، متغیر اعتمادبه‌نفس 42/0- و متغیر انزوای اجتماعی 0/35 بر متغیر اهمال‌کاری را نشان دادند. طبق نتایج، رویدادهایی که افراد در طول زندگی تجربه کرده‌اند، سطح اعتمادبه‌نفس و انزوای اجتماعی می‌توانند اهمال‌کاری را پیش‌بینی کنند و در صورت تشخیص درست راهکارهای اهمال کارانه افراد، آگاهی دادن به آن‌ها در جهت کسب و به‌کارگیری راهکارهای مفیدتر، تدوین برنامه‌هایی جهت افزایش اعتمادبه‌نفس در زمینه‌های مختلف و افزایش روابط اجتماعی مفید، می‌توان به کاهش اهمال‌کاری و پویایی هرچه بیشتر جوامع کمک کرد.

کلمات کلیدی :
روند زندگی، رویدادهای زندگی، اعتمادبه‌نفس، انزوای اجتماعی، اهمال‌کاری