اثربخشی درمان دیالکتیک بر کاهش رفتارهای تکانشی بیماران دارای اختلال شخصیت مرزی در بخش اعصاب و روان بیمارستان حافظ شهر شیراز
دوره و شماره : آماده انتشار
1 استادیار گروه ریاضی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ارسنجان
2 2- دانشجوی کارشناسی ارشد رشته روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد ارسنجان
چکیده :
اختلال شخصیت مرزی یکی از اختلال‌های شخصیت و از شایع‌ترین اختلالات روان‌پزشکی است. مشخصه اصلی شخصیت مرزی، بی‌ثباتی هیجانی است. تکانش‌گری یکی دیگر از ویژگی‌های بالینی این بیماران است. ولخرجی‌های زیاد، برقراری روابط جنسی ناایمن، پرخوری، سوءمصرف مواد و دارو نمونه‌هایی از رفتارهای تکانشی این افراد هستند. خودکشی و رفتارهای خودآسیب‌رسان نیز در میان این بیماران بسیار رایج است. در این تحقیق، اثربخشی درمان دیالکتیک بر کاهش رفتارهای تکانشی در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بستری در بخش اعصاب و روان بیمارستان حافظ شیراز مورد بررسی قرار گرفت. این پژوهش در چارچوب طرح تجربی-موردی با استفاده از طرح خطوط پایه چندگانه پلکانی انجام شد. جامعه آماری شامل هشت بیمار مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بود که در سال ۱۴۰۲ در این مرکز بستری بودند. نمونه‌گیری به‌صورت غیر‌احتمالی و هدفمند انجام شد. خط پایه با استفاده از مصاحبه بالینی نیمه‌ساختار‌یافته برای اختلال‌های محور دو (SCID-II) و مقیاس تکانش‌گری بارات تعیین شد. پس از مشخص شدن خط پایه، جلسات درمان به‌مدت ۱۲ جلسه یک‌ساعته هفتگی در اتاق روانشناسی این مرکز به‌صورت انفرادی برگزار شد. نتایج نشان داد که درمان به شیوه طرحواره‌درمانی تأثیر معناداری بر کاهش رفتارهای تکانشی بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی داشته است.
اختلال شخصیت مرزی یکی از اختلال‌های شخصیت و از شایع‌ترین اختلالات روان‌پزشکی است. مشخصه اصلی شخصیت مرزی، بی‌ثباتی هیجانی است. تکانش‌گری یکی دیگر از ویژگی‌های بالینی این بیماران است. ولخرجی‌های زیاد، برقراری روابط جنسی ناایمن، پرخوری، سوءمصرف مواد و دارو نمونه‌هایی از رفتارهای تکانشی این افراد هستند. خودکشی و رفتارهای خودآسیب‌رسان نیز در میان این بیماران بسیار رایج است. در این تحقیق، اثربخشی درمان دیالکتیک بر کاهش رفتارهای تکانشی در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بستری در بخش اعصاب و روان بیمارستان حافظ شیراز مورد بررسی قرار گرفت. این پژوهش در چارچوب طرح تجربی-موردی با استفاده از طرح خطوط پایه چندگانه پلکانی انجام شد. جامعه آماری شامل هشت بیمار مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بود که در سال ۱۴۰۲ در این مرکز بستری بودند. نمونه‌گیری به‌صورت غیر‌احتمالی و هدفمند انجام شد. خط پایه با استفاده از مصاحبه بالینی نیمه‌ساختار‌یافته برای اختلال‌های محور دو (SCID-II) و مقیاس تکانش‌گری بارات تعیین شد. پس از مشخص شدن خط پایه، جلسات درمان به‌مدت ۱۲ جلسه یک‌ساعته هفتگی در اتاق روانشناسی این مرکز به‌صورت انفرادی برگزار شد. نتایج نشان داد که درمان به شیوه طرحواره‌درمانی تأثیر معناداری بر کاهش رفتارهای تکانشی بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی داشته است.
کلمات کلیدی :
واژگان کلیدی: اختلال شخصیت مرزی، رفتارهای تكانشی ، درمان دیالكتیک، اثربخشی، طرحواره درمانی
واژگان کلیدی: اختلال شخصیت مرزی، رفتارهای تكانشی ، درمان دیالكتیک، اثربخشی، طرحواره درمانی