دوره و شماره : آماده انتشار

نویسندگان : معصومه رنجبر کلاگری* ¹ ، ام لیلا رضائی ² ، فاطمه سفید گر ³

چکیده :
فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی زندگی را در بسیاری از ابعاد آن دگرگون ساختهاند. از جمله این دگرگونی ها تغییر در شیوه های سنتی آموزش است به گونهای که نیاز به حضور فیزیکی در کلاس درس کاهش یافته است. استفاده از کتب درسی، گچ و تخته سیاه و وایت بردها هنوز مهمترین منابع آموزش معلمان را تشکیل داده و استفاده از روش¬های سنتی و کلامی از رایج‌ترین و متداول‌ترین روش¬های تدریس می‌باشد. بدیهی است که تداوم چنین وضعی عوارضی از قبیل بی‌علاقگی، خستگی، عدم خلاقیت و مشارکت فعال دانش‌آموزان در جریان تدریس و نیز سطحی‌نگری آنان در امور آموزشی را به دنبال داشته و در نهایت موجب اتلاف سرمایه‌های مادی و معنوی و کاهش سطح کیفی آموزش می‌گردد .در حال حاضر وجود ابزارها، روش ها و محیط های جدید آموزشی، شیوه های جدیدی را به وجود آورده است. از جمله این شیوه ها آموزش الکترونیکی است که به طور معمول در آن به نقش بنیادین آموزش گر بی توجهی می شود و تصور بر این است که معلم در این نظام به اندازه آموزش سنتی اهمیت ندارد این در حالی است که کمیت و کیفیت یادگیری فراگیرندگان و استفاده اثربخش و کارآمد از تجهیزات و وسایل گوناگون، وابسته به میزان فعالیت آموزش گر و نگرش ها و مهارتهای او است. این مقاله به روش تحلیلی به بررسی تاثیر کلاس¬های آموزش الکترونیکی و مجازی در افزایش کارآیی و اثربخشی معلم و بهبود کیفیت یادگیری فراگیرندگان در آموزش الکترونیکی پرداخته است.

کلمات کلیدی :
آموزش از دور ،آموزش الکترونیک،دانش آموزان،یادگیری