دوره و شماره : آماده انتشار

نویسندگان : فاطمه مرادی* ¹

چکیده :
این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین سبکهای فرزندپروری، اعتماد به نفس و افسردگی با میزان فرار دختران از منزل انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی دختران فراری دارای پرونده در سازمان بهزیستی شهر زاهدان(200 نفر) در سال 1401 در نظر گرفته، با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند و فرمول کوکران حجم نمونه 130 نفر تعیین شد. ابزارهای اندازهگیری شامل سه پرسشنامه شیوههای فرزندپروری بامریند(1991)، اعتماد به نفس آیزنک(1976) و پرسشنامه افسردگی اساسی بک(1961) بود که روایی آنها به صورت محتوایی و سازه تایید، و پایایی پرسشنامهها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (پرسشنامه اول82/0 و پرسشنامه دوم 84/0 و پرسشنامه سوم80/0 ) محاسبه، و تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمون آماری (خی دو) به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 24 انجام شد. نتایج نشان داد میزان فرار در دخترانی که سبک فرزندپروری آنها مستبدانه بود بیشتر از دو سبک سهلگیرانه و مقتدرانه بود؛ همچنین میزان فرار در دخترانی که سطح اعتماد به نفس آنها پایین بود بیشتر از دخترانی بود که از اعتماد به نفس متوسط و یا بالا برخوردار بودند و در نهایت توزیع فراوانی دختران فراری با سطح افسردگی متوسط بیشتر از دختران فراری با سطح افسردگی خفیف و افسردگی عمیق بود. بنابراین برای پیشگیری از بروز فرار دخترانه از خانه به عنوان یکی از آسیبهای اجتماعی، توسعه خدمات روانشناسی و مشاوره در ارتباط با والدین و فرزندان ضروری است.

کلمات کلیدی :
سبک های فرزندپروری، اعتماد به نفس، افسردگی، فرار دختران