هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ورزش بر یادگیری دانش‌آموزان مقطع ابتدایی شهرستان شهرکرد بود. جامعه آماری تحقیق کليه مدارس ابتدایی دخترانه و پسرانه شهرستان شهرکرد در سال تحصیلی 1400-1401 بود که در هر مدرسه ۱۰۰ دانش‌آموز مشغول به تحصیل بودند. یک مدرسه به‌طور تصادفی خوشه‌ای برای نمونه تحقیق انتخاب و از ۱۰۰ دانش‌آموز مدرسه فوق، ۹۰ نفر به‌طور داوطلبانه برای نمونه تحقیق انتخاب شدند. پس از همسان‌سازی آن‌ها بر مبنای قد، وزن، سن و پیش‌آزمونی که از دروس فارسی، املای فارسی، قرآن، ریاضی و علوم صورت گرفت، نمونه‌ها به‌طور تصادفی به دو گروه ۴۵ نفره تجربی و شاهد تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت ۸ هفته قبل از ورود به کلاس به ورزش صبحگاهی پرداخت؛ درحالی‌که گروه شاهد در مدت فوق، ورزش صبحگاهی انجام نداد. پس از پایان ۸ هفته، از هر دو گروه شاهد و تجربی از دروس مزبور پس‌آزمون گرفته شد. برای تجزیه‌وتحلیل نتایج آزمون‌ها، از روش‌های آماری توصیفی و استنباطی ازجمله تی دو هتلینگ، هموجنتی، ANOVA و آزمون تعقیبی LSD و نرم‌افزار SPSS استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که در هر پنج درس، بین میانگین نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون گروه تجربی تفاوت معنادار وجود دارد و میانگین نمرات گروه تجربی از میانگین نمرات گروه شاهد در هر پنج درس بیشتر بوده و تفاوت بین میانگین‌ها ازنظر آماری معنادار است. به‌طورکلی، چنین می‌توان نتیجه گرفت که ورزش بر دانش‌آموزان مقطع ابتدایی تأثیر معناداری دارد.

ورزش یادگیری دانش آموزان ابتدایی پیشرفت تحصیلی